"het consumentenvuurwerk lijkt tegenwoordig meer op professionele explosieven"
Onlangs pakte de politie iemand op die in het bezit was van vuurwerk van de categorieën F2 en F3. Misschien denkt u: dat valt toch wel mee? Maar categorie F2, hoewel relatief minder krachtig, is “onschuldig” vergeleken met de zware knallen die voor de overlast zorgen. Categorie F3-vuurwerk, dat bij de aanhouding ook werd aangetroffen, is bedoeld voor professioneel gebruik en mag alleen worden gebruikt met een vergunning. Met andere woorden: dit is geen speelgoed!
Waar blijft de regie van de gemeente?
De rol van de gemeente Zeewolde roept vragen op. Gezien de betrokkenheid van jongeren zou je verwachten dat de gemeente actief inzet op regie middels de aanbestede instanties op contact met hen, maar het lijkt erop dat ze de grip volledig kwijt is. Jongerenwerk (gericht op jongeren van 12 tot 23 jaar) doet zijn uiterste best om met deze groep in gesprek te gaan. Maar is dit wel de juiste plek om het probleem aan te pakken?
Het lijkt niet moeilijk om jongeren te ontmoeten die 's avonds vuurwerk gebruiken...
Zou stichting JeugdPunt hier niet een actievere rol moeten spelen? Waar zijn de straathoekwerkers? Een veelgehoorde klacht is dat JeugdPunt onzichtbaar is. Straathoekwerkers, die juist midden tussen de jongeren zouden moeten staan, spelen in situaties zoals deze een cruciale rol. Op hun website stelt JeugdPunt dat ze onder andere werken aan:
"Zijn waar kinderen en jongeren zich ophouden. Wanneer jongeren elkaar in de openbare ruimte ontmoeten en dit tot overlastklachten leidt, gaan we samen met jongeren, buurt en samenwerkingspartners op zoek naar gezamenlijke oplossingen om overlast te voorkomen."
Heeft deze aanpak in Zeewolde gewerkt? Oordeelt u zelf.
Openheid van zaken
Het uitvoeren van hoor-wederhoor, zoals dit beoogd wordt in de journalistiek, blijkt moeilijk, daar openheid niet of nauwelijks (officieel) gegeven wordt. Betrokkenen geven geen reactie of mogen geen reactie geven. Daarbij blijft de deur gesloten en blijven veel vragen onbeantwoord.
Ouders en verantwoordelijkheid
De verantwoordelijkheid ligt niet alleen bij de overheid, maar ook bij ouders. Het argument dat “we zelf ook jong zijn geweest” houdt geen stand. De huidige generatie jongeren gebruikt vuurwerk dat qua kracht te vergelijken is met militaire wapens. Dit vraagt om strenge controle vanuit huis. Weten ouders waar hun kinderen ’s avonds uithangen en wat ze in hun tassen hebben? Dit is geen onschuldige baldadigheid meer, maar strafbaar en gevaarlijk gedrag.
Als mensen bang zijn om te melden kunnen ze dat dan ergens anoniem doen? Wegkijken zou geen optie moeten zijn!-
Een nieuwe mentaliteit
De oplossing vraagt om een combinatie van strenger toezicht, consequent optreden door de politie en een mentaliteitsverandering onder de inwoners. Het mag niet normaal zijn dat eigendommen worden vernield en dat inwoners zich onveilig voelen. Meldpunten zoals “Meld Misdaad Anoniem” bieden mensen de kans om zonder angst bij te dragen aan de oplossing.
Zeewolde zou een krachtig signaal moeten afgeven: vuurwerkoverlast en vernielingen worden niet getolereerd. De gemeente, politie en ouders hebben hier een gezamenlijke verantwoordelijkheid. Zonder duidelijke actie zal de situatie blijven escaleren—en dat is een risico dat niemand in Zeewolde zich kan veroorloven.