De fluiten maken storm, de viool zorgt voor de melancholie, de accordeon versterkt dat nog. Actrice Yara Alink pakt alle hoeken van het toneel om de zoektocht vorm te geven. Niet alleen op het eiland maar ook in zee…
En als ze allemaal een vis op hun hoofd hebben gezet, zie je dat ook voor je. Zeker als er ploppende geluidjes worden gemaakt. Eerst op het toneel en vervolgens ook door de toeschouwers! De musici spelen trouwens ook katten, zijn andere inwoners van Schokland en zijn ook de vader en moeder van Janna. Het is de hele tijd schakelen. Dat gaat lang goed, maar vooral op het eind wordt de voorstelling wat te complex. “Ik was de draad kwijt,” bekende een van de aanwezigen. “Ik vond het wel leuk,“ vertelde een ander. “Wonderlijk,“ aldus een derde.
Veel lof was er voor het begin. Yara legt daarin uit hoe groot Schokland was. Eerst maait ze met haar armen in het rond om de grootte van de zee aan geven. Heel groot dus. En dan pakt ze een klein keitje en zegt: “En dit is Schokland!” Dat kwam binnen!
De voorstelling was er een uit een reeks, georganiseerd door Stichting de Verbeelding.
Zo was er op 9 oktober de voorstelling Een huis voor een muis in de Verbeelding
(Lees hier verder)
En was er op 29 september de voorstelling Matrose speelt Don Juan; Emoties lopen op in de Verbeelding
(Lees hier verder)
085-0640737