Zeewolde

Maria van Gaal: meester van het Realisme

Maria van Gaal hoort sinds kort bij een uitgelezen club schilders. Zij mag zich ‘Meester van het Realisme’  noemen. Zeewolde kent Maria wellicht van tentoonstellingen alhier, maar zeker van haar schilderlessen.

In de Meermin en bij ’t Winkeltje van Agnes van Soelen onderwees Maria vele Zeewoldenaren in het aquarelleren. Recent was werk van Maria in de buitenlucht te bewonderen:  de Keet, die het veertig jarig bestaan  van Zeewolde markeerde, werd door Maria van een passend polderlandschap voorzien!

De Meesters

Meesters van het Realisme zijn hedendaagse Nederlandse kunstenaars die de realistische schilderkunst op het hoogste niveau beoefenen. Op de website van de Meesters staan er meer dan 100. Zoals Ans Markus en Henk Helmantel .

Maria van Haal bij schilderijen
Maria van Haal

Om er twee te noemen die bij het grotere publiek bekend zijn. Sinds eind vorig jaar siert een pittig zelfportret van  Maria van Gaal ook de website. Maria werd door de toelatingscommissie van de Meester uitgenodigd om zich kandidaat te stellen. Op grond van haar website kwam ze door de ballotage. Een badge, schort en schild met duidelijk de titel’ Meester van het Realisme’ was het praktische bewijs van haar toelating tot het illustere gezelschap schilders. Het schild hangt bij de voordeur. Het schort met badge wordt wellicht gedragen op tentoonstellingen? Tentoonstellingen, waartoe ze door de organisatie wordt uitgenodigd. Want de "Meesters van het Realisme’ zijn ook een belangenbehartiger.  

Grote eer

“Ik ben er zeer trots op, dat ik er bij hoor,” verteld Maria in haar woonkamer/atelier. “Het is een grote eer,” voegt ze er aan toe. Ze is er duidelijk blij mee. Op de ezel staat een portret van een meisje te drogen. Maria werkt graag in olieverf, een prachtig materiaal, maar tijdrovend. Want het drogen duurt lang. Of ze niet bang is dat er kattenhaar op komt? Immers ook de kat loopt door het atelier. Lachend: “ Welnee. Dat hoort erbij.  Op schilderijen van oude Meesters zitten ook haren.”

Er hangen meerdere portretten in haar atelier. Vrij werk, waarin Maria de persoon kan neerzetten, zoals zij het wil. In opdracht ligt het portretteren iets anders, maar  dat laat onverlet, dat Maria ook dan er haar kijkwijze in legt. Ze schildert een portret op basis van een gesprek, haar observaties en haar vele foto’s. Wat straalt een persoon uit, is de vraag die ze zich daarbij stelt.  “En als ik dan nog niet het gevoel heb,“ vertelt ze, “vraag ik iemand om nog eens langs te komen. Want ik moet het gevoel hebben van ‘ ik heb je’!”

Advertentie