Zeewolde

Het lot van kinderen in oorlogsgebieden is veteraan Ton het meest bijgebleven

In de aanloop naar de Regionale Veteranendag op 18 juni in Zeewolde spreekt de LOZ vijf veteranen uit Zeewolde over wat voor impact een uitzending op hen heeft gehad. Ton Klaessen was bijna 40 jaar beroepsmilitair. Hij ging drie keer op missie, naar Libanon, Bosnië en Afghanistan en hield zich bezig met de logistiek en trainingen. Wat hem het meest bij is gebleven in die tijd is het lot van de kinderen die opgroeien in oorlogsgebieden. 

Het lot van kinderen in oorlogsgebieden is veteraan Ton het meest bijgebleven

In de aanloop naar de Regionale Veteranendag op 18 juni in Zeewolde spreekt de LOZ vijf veteranen uit Zeewolde over wat voor impact een uitzending op hen heeft gehad. Ton Klaessen was bijna 40 jaar beroepsmilitair. Hij ging drie keer op missie, naar Libanon, Bosnië en Afghanistan en hield zich bezig met de logistiek en trainingen. Wat hem het meest bij is gebleven in die tijd is het lot van de kinderen die opgroeien in oorlogsgebieden. 

“Bij een actie moest ik ondersteunen met voeding”, zegt hij, over een moment tijdens de missie in Libanon. “Bij één van de strijdende partijen was een kind van twaalf jaar. Maar die lag wel met een kalasjnikov te schieten naar de andere partijen en die werd toen geraakt in zijn keel. Die konden ze niet meer helpen. Bloedingen in de keel kun je niet afdrukken. Ik kwam er net aanrijden en ik zie die collega nog zo staan, met zijn handen helemaal onder het bloed en dat kind onderin de YP (panservoertuig). Ja, dat vergeet je niet meer, als je zoiets ziet.”

Lokale Omroep Zeewolde Uw nieuwsbron uit Zeewolde

(Ton Klaessen zit rechtsonderin)

Libanon is beroepsmilitair Ton Klaessen zijn eerste missie. Als blauwhelm vervoerde hij in 1981 voedsel voor soldaten van de VN vredesmissie. Twaalf jaar later is zijn tweede uitzending, als blauwhelm in Bosnië. Daar coördineert hij vanaf het operatiecentrum het vervoer van munitie, brandstof en voeding. Tijdens zijn derde missie, vanaf 2008 in Afghanistan, traint hij het afghaanse leger. In totaal is Klaessen bijna 40 jaar militair geweest.

“In Bosnië weer een ander verhaal. Toen waren mijn kinderen één en vier jaar oud. Wij mochten hardlopen buiten de poort, met een mercedes benz met allerlei wapens en scherfvesten ervoor en eentje erachter. Daartussen renden wij dan hard over het pad. En dan kom je langs een weeshuis en loopt er zo’n kindje van drie of vier jaar met je mee. Jij met je nikes met dikke zolen, het kindje op blote voeten over die kiezels, met een snottebel. Wat voor toekomst hebben die kinderen nu?”

Lokale Omroep Zeewolde Uw nieuwsbron uit Zeewolde

“Dan zie je je eigen kinderen die goede scholing hebben en een eigen huisje en zelf alweer kinderen hebben. En dan zie je die kindertjes van die leeftijd. Dan denk je: ja, hoe zou het daarmee gaan? Dat vind ik nog altijd moeilijk.”

Het lot van kinderen in oorlogsgebieden is veteraan Ton het meest bijgebleven
Watch the video

“Bij een actie moest ik ondersteunen met voeding”, zegt hij, over een moment tijdens de missie in Libanon. “Bij één van de strijdende partijen was een kind van twaalf jaar. Maar die lag wel met een kalasjnikov te schieten naar de andere partijen en die werd toen geraakt in zijn keel. Die konden ze niet meer helpen. Bloedingen in de keel kun je niet afdrukken. Ik kwam er net aanrijden en ik zie die collega nog zo staan, met zijn handen helemaal onder het bloed en dat kind onderin de YP (panservoertuig). Ja, dat vergeet je niet meer, als je zoiets ziet.”

Lokale Omroep Zeewolde Uw nieuwsbron uit Zeewolde

(Ton Klaessen zit rechtsonderin)

Libanon is beroepsmilitair Ton Klaessen zijn eerste missie. Als blauwhelm vervoerde hij in 1981 voedsel voor soldaten van de VN vredesmissie. Twaalf jaar later is zijn tweede uitzending, als blauwhelm in Bosnië. Daar coördineert hij vanaf het operatiecentrum het vervoer van munitie, brandstof en voeding. Tijdens zijn derde missie, vanaf 2008 in Afghanistan, traint hij het afghaanse leger. In totaal is Klaessen bijna 40 jaar militair geweest.

“In Bosnië weer een ander verhaal. Toen waren mijn kinderen één en vier jaar oud. Wij mochten hardlopen buiten de poort, met een mercedes benz met allerlei wapens en scherfvesten ervoor en eentje erachter. Daartussen renden wij dan hard over het pad. En dan kom je langs een weeshuis en loopt er zo’n kindje van drie of vier jaar met je mee. Jij met je nikes met dikke zolen, het kindje op blote voeten over die kiezels, met een snottebel. Wat voor toekomst hebben die kinderen nu?”

Lokale Omroep Zeewolde Uw nieuwsbron uit Zeewolde

“Dan zie je je eigen kinderen die goede scholing hebben en een eigen huisje en zelf alweer kinderen hebben. En dan zie je die kindertjes van die leeftijd. Dan denk je: ja, hoe zou het daarmee gaan? Dat vind ik nog altijd moeilijk.”

Advertentie