Zeewolde

Bijeenkomst 6 van het Nieuw Talent Orkest

Nadat Catharina met het heffen van de linkerhand het orkest tot zwijgen heeft gebracht stapt Gerben, voorzitter AMVZ,  naar voren met een verrassende  mededeling: “ Er komt een vervolg.” De orkestleden reageerde extreem cool…of te wel niet. Had Gerben op juichkreten gerekend, hij laat het niet merken. Legt uit, dat er met de collega -orkesten nog zal worden overlegd over de exacte invulling. Een nadere uitwerking volgt. 

Na het warm blazen pakken we het repertoire weer op. Bij het nummer do ,re, mi, rammelt het bij een van de de trommelaars. Telkenmale wordt de trommel mis geslagen. Het is maar goed dat Catharine al eerder had gesteld: “ Als het nu niet lukt, lukt het de volgende week wel.” 

Marijke en buddy Joke
Marijke en buddy Joke

Bang voor de bugel

Marijke Bosman is een van de 7 bugel-blazers. Moeilijk instrument, maar oefening baart met recht kunst. De mond en de ademhaling daar dient op gelet, weet ze van Catharine en haar buddy Joke. Ze is er vol lof over: “ Van hen leer ik heel veel.” 

“ De bugel heeft een warmere klank dan een trompet, “ vertelt ze. Daar dacht ze vroeger bepaald anders over: “ Mijn vader speelde bugel in de fanfare van Luttelgeest. Ik was  bang van dat geluid.  Het woord bugel vond ik ook eng. Als mijn vader  speelde deed ik mijn vingers in mijn oren. “ Er was in die tijd maar een ding nog erger. De mondharmonica. “ Als ik dat hoorde, rende ik het huis uit, “ aldus Marijke, die er nu om lachen kan.  “ Ik was toen een klein kind. Nu ben ik een oude vrouw,” waarmee ze verklaart, waarom ze de bugel nu aankan. De keuze van het instrument  heeft  wel met vroeger te maken. “ Ik koos voor de bugel als eerbetoon aan mijn vader.”    

Advertentie